Perfectionisme: zo ontstaat het en zo doorbreek je het

 

Perfectionisme is een chique woord voor angst

Leg jij de lat heel hoog voor jezelf? Eis jij perfectie van jezelf?

Laat ik met de deur in huis vallen: Perfectionistisch zijn is niet nobel of goed.

Het is gebaseerd op angst.

Je legt de lat niet hoog voor jezelf omdat JIJ dat wilt, maar omdat je bang bent voor afwijzing als het niet goed genoeg is.

Want wat als je niet het beste meisje van de klas bent? Wat als je fouten maakt? Heb je dan nog wel bestaansrecht?

De angst om niet waardevol en goed genoeg te zijn, 

zorgt ervoor dat je super streng bent voor jezelf. 

En je bent hoogstwaarschijnlijk (onbewust) ook in de val getrapt waarbij je denkt dat als je maar lang genoeg alles perfect doet, jij je ook perfect gelukkig zal gaan voelen.

Maar geweldige, grootste of zelfs perfecte dingen doen en bereiken brengt je niet naar de zelfliefde, waardering en eigenwaarde die je zoekt.

Een mooie auto zorgt er niet voor dat jij jezelf mooi vindt.

Een perfecte partner zorgt er niet voor dat jij van jezelf gaat houden.

En het bereiken van doelen zorgt niet voor innerlijke rust.

Bovendien is je ego onverzadigbaar- die wil altijd meer en beter.

Het gaat nooit goed genoeg zijn.

Dit herken je vast wel? Je behaalt een doel en stelt gelijk een nieuw doel.

En vaak ben je niet eens echt tevreden, zelfs als het doel bereikt is. Je kunt er niet lang van genieten want dan komt dat stemmetje in je hoofd die zegt “Ja maar… het nog beter gekund” “En je had het doel eigenlijk sneller moeten behalen”.

De innerlijke criticus

Dat ‘stemmetje’ wordt ook wel je innerlijke criticus genoemd. Ze is hardnekkig, negatief en is ontstaan in je jeugd.

Denk aan een vader die bij een 8 zei,; “dat had een 10 moeten zijn”.

Of een moeder die, als je aangaf moe te zijn, je bestempelde als lui of antwoordde met “ het valt vast wel mee, hup werk gewoon even door, je moet je taakjes wel afmaken hè!”

Als kind wil je je ouder tevredenstellen. Als kind wil je dat het goed met je ouders gaat en als dat niet zo is, dan geef je jezelf de schuld en wil je ze helpen. Dat is de natuur van elk kind en het is aan de ouders om het kind te behoeden voor dit redderssyndroom.

Parentificatie

Gebeurt dat niet, dan word je geparentificeerd. Jij wordt als het ware de parent, de ouder. Jij voorziet in een behoefte van hun, in plaats van andersom.

Tip: Een heel interessant boek hierover is dat van Marinka Kamphuis, Te vroeg volwassen, waarin zij vier groepen kinderen beschrijft waarbij parentificatie een rol kan spelen. Eén groep is de groep van het ‘Perfecte kind’.

Dit is het kind dat alle verwachtingen van de ouder waar wil maken.

Het wordt geprezen om haar prestaties, dus gaat steeds harder haar best doen.

Dit kind vraagt zich niet af wat zij zelf echt wil, maar heeft als drijfveer de lof en goedkeuring van haar ouders. Of iemand anders die ze zien als rolmodel.

De angst om afgewezen te worden

Ook als je het niet meekreeg van je ouders, dan nog leven de meeste mensen hun leven vanuit angst. We maken beslissingen en keuzes op basis van wat anderen ervan zullen denken. We kiezen een baan dat aanzien heeft, we dragen bepaalde kleding omdat dat zo hoort, we zijn continue bezig met anderen en weten vaak helemaal niet wat we zelf nu echt willen.

We kleuren binnen de lijntjes, we leven binnen ‘de norm’, want als we daarbuiten gaan, dan gaan we dood.

Tenminste, dat is waar je innerlijke criticus heilig van overtuigd is. Zij leeft namelijk in het reptielenbrein. En daar gaat het om overleven. You can’t really blame her. Ze bedoelt het goed, ze wil je veilig houden, maar sinds de oertijd heeft zij zich niet ontwikkelt.

Ze is een simpele meid. A basic bitch.

Ze denk nog in termen van vechten of vluchten en haar hoogste doel is om ‘niet buiten de groep te vallen’. Maar jij weet beter, toch?Je gaat niet dood als je een fout maakt. En je zult ook niet verstoten worden door de groep.

En zelfs als je een fout maakt op je werk en daardoor ontslagen zou worden, dan overleef je dat ook. 

You will not die from not being perfect.

Ook al denkt je innerlijke criticus van wel.

Blijf dat maar herhalen voor jezelf: Ik mag fouten maken. Het hoeft niet perfect. I will live.

En ook dit mag je laten doordringen:

Jij hoeft geen liefde te VERDIENEN.

Jij bent goed genoeg. ALTIJD.

Ook als je er niet uitziet, ook als je lui bent, fouten maakt of een doel niet behaald.

Je hebt altijd bestaansrecht. Je mag er altijd zijn. Je hebt altijd waarde.

Je verdient altijd liefde. 

En je hebt geen goedkeuring van wie dan ook nodig om er volledig te mogen zijn.

MET als je imperfecties.

Wil je mijn hulp?

Als je mijn hulp wilt bij het doorbreken van toxic gedachten en gedrag en je volledig vrij, zelfverzekerd, mooi en zelfliefdevol wilt voelen, dan kun je natuurlijk mijn wekelijkse podcast beluisteren en als mijn blogs lezen, maar dat gaat je nooit ALL the way brengen. 

Ben jij er klaar voor om écht aan de slag te gaan met je zelfvertrouwen (en sensualiteit), dan raad ik je de online cursus aan:

The art of confidence & Sensuality. Lees er HIER alles over. 

Of, geef die innerlijke criticus geen enkele kans om je te laten twijfelen en reken NU meteen af.

Na het afrekenen krijg je gelijk een e-mail hoe je kunt inloggen!

Ik hoop dat jij het jezelf gunt