Over jezelf verliezen (en terugvinden)

Ik herken mezelf amper als ik deze foto zie.

Het is een foto uit de tijd dat ik zwaar ongelukkig was.

Waar jij misschien de lach ziet, zie ik vooral de pijn die ik probeerde te verhullen met die lach.

Ik zie mijn magere lichaam, het ingevallen gezicht en de doffe blik in mijn ogen.

Deze foto nam ik vlak voor de vijfde (!) workshop op een rij voor mijn bedrijf Kama burlesque.

Ik was net gedumpt, had letterlijk geen huis meer (sliep bij vrienden)
en oh ja, ik had een zoontje was 1 jaar die niet sliep

Ik had een eet probleem, werkte me kapot en was diep ongelukkig.

Maar, ik kreeg van anderen te horen hoe “sterk en succesvol ik was” en geloof het of niet “ dat m’n ex nu vast zou balen dat het uit was, want damn, na m’n bevalling was ik zoooo snel afgevallen! Wauw!”

Hoewel ik diep van binnen wist hoe f*cked up mijn situatie was…

Leek mezelf helen toch enger.

Mijn ego kon lang teren op die ‘complimenten’ die gebaseerd waren op leugens.

Gek hè.
Hoe we onszelf zo voor de gek kunnen houden.

Hoe we onszelf kunnen saboteren voor geluk.

En hoe lang we soms in een pijnlijke situatie blijven, omdat veranderen ‘te moeilijk’ lijkt.

Ook voor mij zou het na het nemen van deze foto nog een tijd duren voor ik de ‘klik’ (aka keuze) zou maken om zelfwerk bovenaan mijn TO DO-list te zetten en mijn leven blijvend positief zou veranderen.

Looking back…

Wou ik dat ik deze keuze eerder had gemaakt